Dit jaar is het tien jaar geleden dat stadsdorpKNSM werd opgericht. Monique Hollman was een van de initiatiefneemsters en we vragen haar hoe het allemaal begon en waarom.

Het begin
Monique: Het was 2013 en ik kende Stadsdorp Zuid, dat was opgericht door Jacques Allegro. Hij heeft het verschijnsel stadsdorp in Nederland geïntroduceerd. Stadsdorp Zuid was het eerste stadsdorp in Amsterdam. Hij had een vriendin van mij benaderd om coördinator te worden. Zij werd ook betaald, eerst via subsidie en later ook via ledencontributies. Zij bracht mensen bij elkaar, organiseerde alle activiteiten. Ik heb dat toen op de voet gevolgd. In 2013 verscheen er ook een artikel in de Groene Amsterdammer over stadsdorpen (link naar Pluk die roos nu uit mijn tuin – De Groene Amsterdammer ). Een wereld ging open voor mij, dit wilde ik ook. Maar ik wilde het niet alleen. Ik kende Anneke Oele en haar heb ik gevraagd of ze samen met mij zo’n initiatief wilde opzetten. Wat ook meewerkte, we waren allebei net gepensioneerd en hadden het gevoel zeeën van tijd te hebben. Dat viel natuurlijk tegen.

We hebben veel met elkaar gepraat. Waarom willen we dit, zoiets moet eigenlijk organisch ontstaan en wij gaan het sturen, is dat wel zo’n goed idee. We wilden het zo organiseren dat er iets ontstond dat eruitzag alsof mensen het zelf hadden bedacht.

Enquête
Om te kijken of het idee zou aanslaan, hielden we eerst een enquête, via brieven in de bus. We wilden klein beginnen, en benaderden eerst alleen bewoners van de vier panden van de gebroeders Wintermans: Socrates, Pericles, Archimedes en Diogenes. Uiteindelijk wilden we alle bewoners van het eiland bereiken. Maar aanvankelijk meldden zich voornamelijk de wat oudere bewoners. Inmiddels is er een stap gezet met het straatfeest vorig jaar, de nieuwjaarsduik en de plannen voor koningsdag en Sint Maarten, want daar zijn nu ook jongere bewoners en kinderen bij.

Stadsdorp als beweging
In 2014 gingen we echt van start. We hadden geen officiële juridische status, en moesten nog uitzoeken welke status dan wel. Intussen schoten de stadsdorpen als paddenstoelen uit de grond. We spraken veel mensen die zich daarmee bezighielden. Wat ons het meest aansprak was Stadsdorp Nieuwmarkt. Het waren ex-krakers, ze hadden ook geen juridische status en noemden zichzelf beweging. Dat wilden wij ook, een beweging zijn. We wilden geen subsidie aanvragen met alle problemen van dien. Als er geld bij kwam kijken, gingen we altijd met de pet rond.

In 2014 organiseerden we een introductiedag en -avond in de Kompaszaal. Een van de thema’s was zorgverlening. Zuid had al een contract met zorgverleners uit de stad, ze deden de prachtigste dingen. Maar dat sloeg hier niet aan. Zorgverlening viel als eerste af. We hebben het toen geprobeerd met vraag en aanbod, elkaar hulp verlenen. Toen ontstond het begrip ‘vraagverlegenheid’. Men wilde van alles doen, maar niemand die erom vroeg. Koken deden we ook niet. Ook dat is een stille dood gestorven. Niemand had daar echt zin in.